Bijenzwerm bezoekt buurtbewoonster

2019-07

“Ik heb nog nooit zóiets meegemaakt, zo’n intèns… màchtig geluid dat als een múúr op je af komt zetten!” Zo typeert Yvonne van de Bent, bewoonster aan de Eikensteeg op Landgoed Eyckenstein, de komst van het bijenvolk, dat haar tuin uitkoos om er te landen. Het begon met het geluid dat leek op een afstandbestuurbaar raceautootje. Yvonne, die de stilte van het bos gewend is, zat op donderdag 25 mei met het mooie weer rond vier uur in de tuin een boekje te lezen. Toen ze dat ‘raceautootje’ hoorde, dacht ze nog bij zichzelf: “Moet dat nou!” Maar toen het geluid bleef aanzwellen en er ontelbare zwarte stipjes boven het weiland zichtbaar werden, kreeg ze door dat er wat anders aan de hand was: een enorme zwerm bijen naderde over het weiland haar tuin. Ondertussen klonk het alsof ze naast het circuit van Zandvoort stond. “Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Het was net een racewagen die op me af kwam. Het was zo massaal!”


Bijenzwerm boven het weiland.

 

Yvonne kreeg het gevoel dat ze in een Hitchcock-film terechtgekomen was. Ze heeft als een speer haar hondje Dobby naar binnen gebracht en is met haar camera weer naar buiten gekomen, want bang was ze zeker niet. Yvonne is een natuurliefhebber en dacht er vooral aan om dit wonderlijke verschijnsel vast te leggen. Toen ze naar buiten kwam, waren de bijen zich in haar tuin aan het verzamelen. Yvonne: “Binnen een half uur hingen ze hier aan die tak, toen was er echt een kluit gevormd.”


De zwerm bijen hangt aan de tak van een denneboom.

 

Toen die zwerm daar aan die tak hing, heeft Yvonne buurman Jacob Beeker van Boerderij Eyckenstein gebeld. Ze wist dat Jacob net een nieuw bijenvolk op het erf had staan en vroeg of zijn volk er misschien vandoor was gegaan. Dat bleek echter niet het geval te zijn. Jacob is meteen komen kijken en heeft toen Tim gebeld, de kersverse imker die bij Jacob de bijenkast heeft geplaatst. Tim had wel belangstelling voor een bijenvolk en zou ook meteen komen. Yvonne: “Toen moest ik met een plantenspuit die bijen sproeien, om ze rustig te houden. Niet dat ze nou heel druk waren. Ze staken ook helemaal niet, ze waren niet vervelend. Ze waren alleen maar heel druk bezig om die kluit te vormen.”

Om kwart over zeven kwamen Tim en nog een imker met een lege bijenkast. Met een tikje op de tak plofte het grootste deel van de zwerm in de bijenkast, als het goed is inclusief de koningin waaromheen de kluit zich gevormd heeft. Tim had ook nog een bijenkorf bij zich, waar de rest van het bijenvolk zo veel mogelijk in opgevangen werd. Dit hebben ze nog enige keren herhaald, om zo veel mogelijk alle bijen bij elkaar te krijgen. Uiteindelijk hebben ze ’s avonds om kwart over tien het laatste kluitje bijen verzameld.


De twee imkers vangen het bijenvolk op in de bijenkast.

 

Volgens imker Tim bestond het bijenvolk uit maar liefst 15.000 honingbijen. Hij heeft de bijenkast naar Jacob gebracht. Daar zijn ze in de kelder gezet, waar het koel is. Uiteraard met het klepje dicht, zodat ze er niet uit konden. De bijen moesten hier vierentwintig uur gekoeld worden, waardoor ze tot rust zouden komen. Twee dagen later, op zaterdag, is het bijenvolk naar de grote nieuwe bijenkast overgezet en op het erf van de boerderij gezet.


Bijenkast bij Boerderij Eyckenstein (met de stieren op de achtergrond)

 


Bijenkast bij Boerderij Eyckenstein

 

Na het verhuizen van de zwerm naar Boerderij Eyckenstein zijn er toch nog veel bijen weer terug naar de tuin van Yvonne gevlogen of ze waren achtergebleven. Ze hingen weer als een kluit in die boom en waren wat prikkelbaar, omdat ze de koningin kwijt waren. Eentje heeft er in Yvonnes gezicht gestoken. Vergevingsgezind vertelt Yvonne: “Die ene dook achter m’n bril en het was toen gelijk prijs, het was gelijk prikken. Maar dat is niet zo erg.” (de bikkel!)